Yırtık bir uçurtmanın anılarına sığındı çoçukluğum....
Babamla oynadığımız ilk ve son oyunda yırtıldı....
Hiç ellemedim bir daha, yırtık kaldı...
Bir daha oynamadık babamla..ne meşgul adam...
Çekirdek yediğimiz,mahallenin kızlarını kestiğimiz,çocukluğumun beni terk ettiği dönemlerde bile
sakladığım yırtık uçurtmam....
Ne çok sevmişim,yada ne çok özlemişim oynamayı...
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta