Ana yırtık.
Babanın cebi yırtık.
Hiç sorma.
Pantolon boydan boya...
Ayakkabısı yırtık çocuk.
Oynadığın top yırtık.
Yırtık bir yerkabuğu,
Ve yırtılan atmosfer.
Yırtık dünya...
Ne hayal sağlam,ne rüya.
Umutları da yırttık.
Kim?
Biz yırttık.
Hem yamadık,hem yırttık.
'Öğretmenim,defterim yırtık! '
Üzülme...
Bu kadar yırtığın arasında,
Bir de defter olsun yırtık.
Ve yırtılan şeylerin üstüne,
Al sana 'Büyük insanlık'
Ve bir yanda yırtık,
Bir yanda kırallık...
Kayıt Tarihi : 29.8.2004 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)