Yırtık Papuç Şiiri - İlyas Kırlı

yaşamak ne kadar benden öte
ve nekadar yakın birilerine
bir şehire bombalar yağarken
sicim sicim
sızlar içim
yanık kozalar
sönmüş ocaklar
tütmeyen bacalar
sanki kimin umrunda
bir taraf kadeh kadeh içerken
keyfi şarabını
bir yan varki
kan gölünde can pazarlığında insan
ya ar damarı yırtık
ya ölümü bilmez bir canavar
unutmuştur firavunun akıbetini

bir parçalı yürek oturur
toz toprak içinde
küçücük ellerinde
oyuncaktan bir silah
ve namlusunda intikam ateşi
bekler öylece
gözlerinde bir telaşın izi durur hala
sabırsız bir bekleyişdir
anlamak mümkünün pek altında
yani ölmek nasıldı acaba
babası ve annesi ayrılık denen şeymi
yani ayrılık kaç günlük
bir ay, bir yıl
yoksa hiçmi
yani ölmek böyle bişeymi
yaşamayı oyuncakların içinde
eğlenmek olarak bilen bir çocuğun
ölümü dönüş bileti olmayan
bir yolculuk olduğunu
nerden bilebilirki

nasıl da sıkı tutuyor silahını
birşeyler umrunda değil
oyuncak arabalar
uçaklar, robotlar
belkide üşümüyor
bir atlet ve düşük pantolonu
var sadece
birde yırtık pabuçları
hangi yolda yürürken
yada hangi şarabnel parçası
bu hale getirdi bilinmez
bilinen bir şey varki
ağlamak bu yaşta ağır gelir
gülmeyi unutmuş zaten
dua için kalkmış tozlu ellerinde
dudağından iki mırıldanma düşer
annemi babamı istiyorum
...

amarikan bombaların altında ezilen minik bir yürek için...