Yirmidört Şiiri - Muhammed Mahmut Özkaynak

kurgun tahribat bu yeni demde,
seneler devriyesinde mertebe yirmidört.
onca zaman içinde,
onca zaman sırf bu zaman için mi ?
görülecek günüm mü bugün sanmam,
ola ki bir gün görememek için.
Ayaklarım takılır kendime,
hoyrat ve ürkek yanlarımdan sokulurken şüphe, beni görün, bana beklenmedik olun,
sarın sarmalayın pohpohlamalarla,
hoşuma gidin, içimi şişirin veya beni,
ne önemi var. aleyhime işleyen bir gün daha,
uygun adım ilerliyor içerimde müstakim geçinen tağut,müstakil kalpte faça,
alengirli ve tehlikeli şimdi,
özüm sevmekte gözüm bürünmekte olur olmaz
hak gördüğüm her paha bir bir yıkılır gözümde,
her paha da yıkıktır haliyle, Önemi var.
Git geller binili salıncağa,
pek bir salıncaklı ahvalimde,
öneme değer beklenti,
bir taraftan kavuşur önemsize ama,
Ne önemi var? Ne önemi var!
Haklı sebeplerim var, yine de haklı mıyım ?
Ne önemi var.
Ayaklarımın bastığı zerrelere yeminler olsun,
Selamet yurdundandan kovuludur mülteci dünyalı,
Ahkamı kesili vesveselerde haykırılı adı,
Taşa yazarlar soyu sopu,
kendime sarılırım amma bir rahat batar,
sevinmeliyim gün benim günüm, ne çıkar.
Yine de beklerim, zikrim istemez,
içim yarışır, kazanmak istemez.
ben var benden beri kovalar olduları,
engin kavuşmalara kahrı dar,
kapana kısılı gönlüm,
suretim aksi havadar,
yirmidörtlük taşkala, benim neyim var ?
Her şeyin sınırında,
kendinden öteye yaşam tanımayan büsbütün
ateşin içinden, esenlik ve taşkan vaadlere,
batan güneşten doğan güneşe,
batırılmış aya ve hallerine, semadan yeryüzüne
dönen hesaba, ne önemi var.
Kuşların kanadı terse döner, bozulmuş iyide.
Balonlardan hallice, havalı ve şişkin bir o kadar bağlı iplerle et ve kemiğin sahibi yerlerde.
Emsaller dolu arzda,çamur ve pıhtıdan nefeslerde, kevgirden surlara, ne önemi var.
Dalyan bir inatla
cezbedilmiş nazenin hürmetlerim.
Kendine adanmışlar arasında
kutlanır varım var diye.
Adanmak kendi hayatına müstemleke ve kurak
viran belki de kaltakça.
Alın elimi, bakının, çitlerden aşın ve dağlardan sorun. Var mı altına koyulmalık taş?
Kaybedecek ne kaldı ?
kitabın ortasından konuşanlar,
yaşayamadılar hayatı ortasından.
artık ne önemi var ?
bir yoktan revanım yola,
ortasında ve nihayetinde,
bir yoktur yolun sonuda.
bir var içinden binbir yol seçmişim.
bir yol içinden bir hayat geçmişim,
aynı sona farklı yoldan gelmişim
geldim aynıymış yaşıyorum aynı,
bu yaşa yaralı ermişim.
ne önemi var.