Karlı bir kış günüydü yıl iki bin annemi kaybettim
Karlı bir kış günü yine sene ikibinon babamı kaybettim
Kısacası, dağımı, bağımı otağımı,sevgi yumağımı kaybettim
Aslında ben, ben çocukluğumu kaybettim
Dut ağacımız mahzundur artık
Güller-inse boynu bükük
Erik ağacı küsmüş meyvesi çalık
Korkmuyordur hanım eli mis gibi
Zaten kimsede hatırlamaz beni
21.1.2014İST P.Pehlivan
Kayıt Tarihi : 24.1.2014 11:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
21 Ocak: Annemi babamı çok özledim. Çocukluğumu da.Mekanları cennet olsun

Mutlulukla gezindiğim
çiçekli bağım
Sevgi tasından
Kana kana su içtiğim
Kutsal pınarımdı
Babam
Güvenle sırtımı dayadığım
Yüce dağım
Gölgesine huzurla yaslandığım
Ulu çınarımdı
Kardeşlerim
Yüreğimin yağı
İnci taneli narımdı
Ah! .... O yüce dağlara
Erimeyen karlar yağdı
Kurudu sevgi kaynağım
Ömrümün en güzel çağı,
Onlarla yaşadığım zamandı
Kimsenin onlar gibi olmadığını anlamam,
Onları kaybettiğim andı
İnci Germenliler
Şiirdeydim, çok duygulandım. Hepimiz bu acıları yaşadık.
Hüzün, özlem yüklü güzel dizelere,beğenilerimi bırakıyorum, inci çiçekleri eşliğinde,SEVGİLERİMLE...
TEBRİKLER...SABIRLAR...
TÜM YORUMLAR (7)