Yirmi Üç Şiiri - Ahmet Deveci

Yıldızlara bakmak neden yasak kılındı bize
Neden umuda dair bir iz yok üstümüzde
Elimizde bıçak, dilimizde aşk
Bekliyoruz o kahramanı
Çıksa gelse de
Bitse artık bu işkence diye

Ne isyan etmek geliyor içimden
Ne bir kahraman beklemek
Midem almıyor hiçbir telaşı
Hiçbir müzikte yok kalbimin ritmi
Sevmek bile kabak tadı veriyor artık
Tabağımdaki ceset her gün küfürler ediyor bana
Gece, gökyüzü kadar mavi gölgeler tarafından gözümün önünde zehirleniyor
Ve ne zaman bir yudum alsam geceden
Sebepsiz fısıltılar sarıyor aklımın dört yanını
Birdenbire
Derin bir boşvermişlikte buluyorum hep kendimi

Soruyorum kendime
Başıma bela olan şey
Gücünü nereden alıyor diye
Bir kelebeğin kanadındaki saadetten mi
Yoksa
Çorak ovalara akan bir nehrin
Verdiği hayattan mı
Hayır
Yıldızlardan aldığı aşikar
Öyle bir güç ki bu
Hiçbir çocukla kıyaslanamaz
Öyle bir güç ki
Bütün insanlardan ahlaklı
Öyle bir güç ki
Vurulan her darbe daha da güçlendirir
Beni bu güce zorlayan şey
Ne kadar görmezden gelsem de
Biliyorum yıldızlar

Şimdi söyle bakalım
Ben buradayken kim öldürebilir kelebekleri
Söyle
Hangi çiçek boğulabilir,
Hangi vücuda bıçak girebilir ben buradayken

Sen istedin diye burada
Yıldızların tam altında
Şarkılar söylemiştik hani
Ellerimde senin kokun kaldı
Şehvetin elinde aşkın kanı