Vakitsiz Açan Çiçek Şiiri - Ahmet Deveci

Tatlı bir çocuk ile başlıyor hikayem
Ve bu çocuğun kim olduğunu bile bilmeden
Bu kadar kimlik müsveddesi içinde
Öylece yaşayıp gidiyorum
Tüm bu hatalar, pislikler,
Bu eğrilmiş doğrultu benim
Ve evet
Bilerek üç maymunu oynuyorum.

Tam da bu yüzden
Kaybetmekteyim her savaşı
Aynadaki yüzüm dahi tiksiniyor şimdi benden
Kelimelerim artık hep
Daha küçük dilimden
Kim bilir beni ben yapan sebep de
Bu yüzden yabancılıyor beni

Yalnız ölmek fikrinin verdiği cesarete hiç layık olmadım
Ve korkuyorum
Ya bütün büyü bozulur da
Bir gün, birdenbire büyüyüverirse çocuk
Ya kendini her şeye geç kalmış buluverirse
Sevmek için hiçbir sebebi kalmazsa
Yaraları eskisi gibi kabuk tutmaz
Fikirleri sese varmaz olursa

İşte o zaman
Ne kurşun işleyebilir onun soğuk tenine
Ne yüreğine aşk
İster saadet deyin ona
İster vakitsiz açan çiçek
O hep orada olacaktır.
Varlığının ispatı olarak
Bir tek kendisi kalmıştır çünkü geride

Evi mi?
Arada uğradığı
Yıkık dökük bir bina