Yirmi Bir Eylül Şiiri - Fatih Güler

Bacım ana karnında
Beli de dünyanın
En rahat yerinde

Yirmi bir eylül
Bin dokuz seksen üçte
Bacım dünyaya geldi

Bacım yaşına basıp
Adım atarak konuşup diş çıktı
Yerle gök güldü

Bacım iki yaşında
Adımları koşarak attı
Konuşma da ilerledi

Bacım üç yaşında
Dişlerin hepsi çıkınca
Her şeyi yedi

Bacım dört yaşında
Ev neşesi olup
Yüze tebessüm getirdi

Bacım beş yaşında
Hiçbir yaramazlık yapmadan
Oynar ara sokakta

Bacım altı yaşında
Mavi önlük giyip
Okul macerasına başlar

Bacım yedi yaşında
Bir, iki, üç
Ağabey top at

Bacım sekiz yaşında
Okumayı iyice öğrenip
Anneye hikaye okudu

Bacım dokuz yaşında
İlk ergenlik çağında
Kimseye sıkıntı yaşatmadı

Bacım on yaşında
Ailenin tek çocuğu
İlkokuldan mezun oldu

Bacım on bir yaşında
Takım elbiseyi giyip
Ortaokula da ayakbastı

Bacım on iki yaşında
Ortaokul ikiye geçip
Okul hayatını yarıladı

Bacım on üç yaşında
Ortaokuldan mezun olup
Aile gurur duydu

Bacım on dört yaşında
Yeni arkadaşlarla birlikte
Lise hayatı başladı

On beş yaşındaki
Bacımın ikinci ergenliği
Tıpkı ilki gibiydi

On altı yaşındaki
Bacıma görücü gelip
Verildi zengin delikanlıya

Bacım on yedisinde
Dünya evine girip
Umuda yelken açtı

On sekiz yaşındaki
Bacım yeni hayata
Adapte olmaya başladı

On dokuz yaşındaki
Bacımı dünürler sevip
Bacımda onları sevdi

Yirmi yaşındaki bacım
Herkes tarafından pek
Sevilip herkesi saygı

Allah’ın verdiği mucizeyi
Yirmi bir yaşındaki
Bacıma doktor verdi

Yirmi iki yaşındaki
Bacım can parçalarıyla
Yepyeni hayat kurdu

Yirmi üç yaşındaki
Bacı analık hayata
Gün geçtikçe alıştı

Yirmi dört yaşındaki
Bacım iyi eş
Ana, evlat oldu

Yirmi beş yaşındaki
Bacım yorucu hayata
Ayak uydurmaya çalıştı

Yirmi altı yaşındaki
Bacım keşke ablamla
Ağabeyim olsaydı dedi

Yirmi yedi yaşındaki
Bacım evlatlarını büyütmeye
Bıkmadan devam etti

Yirmi sekiz yaşındaki
Bacım okuyup işim
Olsaydı söylendi kendine

Yirmi dokuz yaşındaki
Bacım olgunluğun meyvesini
Olgunluk çağda topladı

Otuz yaşındaki bacım
Ev fırın arasında
Mekik dokumaya başlıyor

Otuz bir yaşındaki
Bacım bazen eşiyle
Bazense dostlarıyla muhabbette

Otuz iki yaşındaki
Bacım melek annesini
Cennet yurduna uğurladı

Otuz üç yaşındaki
Bacım annesini özlemeye
Başlayıp yüreği yandı

Otuz dört yaşındaki
Bacım keşke annem
Yanımda olsaydı söylendi

Otuz beş yaşındaki
Bacım aileyle dostları
Ağırlamaya devam eder

Otuz altı yaşındaki
Bacımın yardımseverlikle cömertliğini
Dostla düşman öğrenir

Otuz yedi yaşındaki
Bacım kocasının emrinde
İki çocuğunun hizmetinde

Otuz sekiz yaşındaki
Bacım tatlı diliyle
Güzel huyuyla vitrinde

Otuz dokuz yaşındaki
Bacım dayanılmaz acıyı
Yüreğinde yaşamaya başlar

Kırk yaşındaki bacım
Dünyayı tekrar verecek
Garip ağabeyle tanışır

Kırk bir yaşındaki
Bacımı şiirle tanıştırır
Kitaba sığmaz şekilde

Kırk iki yaşındaki can bacım
İyi ki de dünyaya gelmişsin
Doğum günün sevdiklerinle kutlu olsun

Bacımın bir çocuğu delikanlıya evlenip
Bide çocuk sahibi de olarak
Torunu ailenin her şeyi oldu.