Yirmi Bir Şiiri - Ufuk Çelik

Çenesi düşük, ölmüşlerin.
Ölümsüzler konuşmaz, ki?
Ne gereği var dillenmeye?
Hikaye de,
Yirmibir kısa bir uzun dostum,
Koşarken bile tutarız elinden her ayın
Hem de yirmibirinden,"Y"den,
Yolda kalmışım meğer
Rüyalarında, durakta inmişim,
Cin'mişim...

İzleriz..
Güneşi, batışı, çıkışı
Yağmurda ağlarız, çamurda sıçarız
Hayatın akışını salarız.
Sorunca,
O anlarda gülümseriz,
Tanrı’ya, Allah'a, İlah'a
İstersen şimdi al bizi zamanıdır aldık yeterince güzellik
İşte böyle çenesi düşük olur ölmüşlerin.
Yirmibirlerde,
birimlerde,
birlerde,
Sıfırdan önce kibir.
Bir de...
Biz.