Sen gecenin güneşini aksettiren güzel yüzlü,
Sen ki yıldızları kıskandıran güzel gözlü,
Onca zamandır zihnimin sabırlı bekçisi!
Ey! sabahların neşesi, gecelerin yalın hüznü,
Nedir? Bir ben bilirim bu şarkının büyüsünü,
Ve yıllar sonra aydınlık gecede yıldızlar;
Söylediler hep bir ağızdan ve haykırdılar!
Günlerden yine, tekerrür eden Cumada,
Uzun uzun geceyi ve gündüzü anlatırken;
İnsan hayrete düşüyor, fevkalade bir manzara!
Zaman aktıkça ve ölüme doğmadıkça,
Lâkin, güneş son emrini almadıkça,
Lâkin, cennete layık ve cennette oldukça,
İnsan hayrete düşer elbet, cennetten bir manzara.
Ufkun aydınlığı, denizin mavisi, doğanın yeşili gibi,
Mehtap büyümüşken, yıldızlar sadıkken, çiçekler huzurluyken,
Karlı dağlar gururlu, mevsim kış fakat orkideler beyazken!
Sen kuşların hürriyeti, yüreğimin kelepçesi,
Eğer söylemezsen büyülü aşkın büyülü sözlerini,
Nasıl öğrenirim ben?
Saklı gözlerinin ömre bedel rengini!
İnsan hayrete düşer elbet, günlerden Cuma,
Nasıl düşmesin fevkalade bir manzara!
Kayıt Tarihi : 5.1.2022 15:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
