Tek bir gülümseyişinde
parçalanır ayna insanların
samimiyetsiz, yapay.
Günlük yaşayışımızı korur
gerçi, hınç daha fazla zarar
vermesin diye. Genede
yıpranırız içten içe; savaş
gündelik gerçeğimiz bir gün
artık öldürmesekde. Çökeceğiz
ister istemez, yıkılırken korunaklarımız
yüz yüze ve arkadan ilişkilerle.
Yıpranacağız her geçen gün
bitimsiz söyleşimizde.
Tek bir gülümseyişinde
parçalanacak ayna insanların
samimiyetsiz, yapay. İçtenlik;
nice özlemle.
09/03/2004
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 9.3.2004 02:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!