Yine Yanılma Şiiri - Murat Tugan

Yine,
Çekiç, örs, üzengi densizliği…
Ve yine, aşk retinasına
Ters düşme şoku gözlerimde.
Oysa tabiat gibi sevmek istemiştim
“İlk” ve ”son” bahar felsefesi ile…
Aşk kursağımda birikmiş çok acım var
Yutkundukça düşüyor gözlerime doğru

Yine,
Burulmuş bir yürek sessizliği…
Ve yine güçlü bir ses daha kaderime.
Öyle ki;
Nefesten bir beklentisi yok hayatımın,
Kessin artık ağızımdan, burnumdan ilişkisini
Yüreğim, kalbim söz hakkını yitirdi çoktan.
Ümitlerim yitirdi mutlu günleri.
Hangi gönül var ki! Bir ömür sunsun bana,
Hangi kaş, hangi göz, hangi beden…
Bütün bir benliğiyle çıksın karşıma.

Yine,
“Bir ihtimal” vakası...
Ve yine, ümitlere kader damgası içimde…