Koptu yine gönül sazımın telleri.
Onarmak için bir güle yaslandım
birde bülbülün nefesine.
Gülden güzelliğini ödünç aldım,
kokusuyla yıkandım.
Bülbülün nefesinden ilham aldım,
acısıyla kuşandım.
Sazım şimdi hüzünlü çalıyor,
hicran şakıyor.
Şen aşıklar bile
gözlerine sicim yaşlar takıyor.
Verseler seveni sevdiğine;
düğün kursalar
kına yaksalar ellerine.
Mutluluğa ulaşsa gönüllerdeki dilek.
Huzur sunsa melekler cennettekine denk.
Sazım her zaman aşk için çalsa.
Aşkı anlatan her türkü evrende baki kalsa.
Ey gönül!
Ağlamayı biliyorsan hasretten,
gülmeyide öğren vuslattan.
Türküler çıkıyor şu anadolunun yanık bağrından.
Ozan kan kırmızı
gömlek giyiyor aşkın harından.
Çaldıkça söyledikçe gönül telinden;
saz yanıyor,
söz dağlıyor derinden.
20/05/2009
Alev YavuzKayıt Tarihi : 20.5.2009 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ağlamayı biliyorsan hasretten,
gülmeyide öğren vuslattan.
Türküler çıkıyor şu anadolunun yanık bağrından.
Ozan kan kırmızı
gömlek giyiyor aşkın harından.
Çaldıkça söyledikçe gönül telinden;
saz yanıyor,
söz dağlıyor derinden.
Saz yanıp söz ağlıyor AAAA dostum yıllar önce ki beni anlatmış sanki Sayfalarında dost dizelerin arasında kaybolduğum bir anda buldum bunu Çok güzeldi çok
Ağlamayı biliyorsan hasretten,
gülmeyide öğren vuslattan.
Türküler çıkıyor şu anadolunun yanık bağrından.
Ozan kan kırmızı
gömlek giyiyor aşkın harından.
Çaldıkça söyledikçe gönül telinden;
saz yanıyor,
söz dağlıyor derinden.
Kutlarım hocam güzel şiir olmuş,saygılar..
TÜM YORUMLAR (2)