Davetsiz Konuk Şiiri - Ercan Keskin

Davetsiz konuk gibi apansız gelir şiir,
Telaş içinde elin ayağın dolaşır ya !
Gönül penceresinden rüzgâr olup seğirtir,
Sanki müjdeli haber vermek için dünyaya...

Canın, sıkkın ! Sığınak ara ,şiir döşeli,
Önce , hüküm bildiren cümlelerden arındır,
Sonra ,sanat diline iyice yakınlaştır;
Anlam kaybı olmasın sakın ,çok netameli...

Duygu seline bırak kendini, sürüklensin!
Sonu şiirse, korkma !...Elbet çıkarsın düze...
Sıkı tut kemendini, fazla mı gözü peksin?
Kapıldın artık,gerek var mı fazla söze.

Şiir bu : Kâh ağlaya kâh güle,senin ile;
Özünde ,etle tırnak gibidir her dizesi.
Bir fırtına çıkar ki yaklaştıkça menzile,
Boran olur düşer ol toprağa gölgesi...

Özgürce keşfederek, eskisinden çok farklı,
Meli,..malı... olmasın cümle bitimlerinde;
Bütünsel yapısıyla anlamlı ve tutarlı,
Mahsende eskitilmiş , manası çok derinde...

Yazamıyorum diye üzülme, velhasılı..!
Bırak kendini şiir denizine kaygısız.
Öz menkıbesi kendi lügatinde yazılı;
Var mı ola destandır ki yiğit ve kahramansız?

Etrafına bak! Her şey,söz konusu şiirse,
Bizi çağırır elbet,bakan göz görüyorsa?
Anlamlandıran yürek,duygu dolu kalp ise,
Canlı,cansız tabiat şi'r olmaya hazırsa.

Pusatın kalem ve de aşk ile seven gönül,
Hayalinde yanan o ateş hiç sönmeyecek
Her şiir ,dalında açan,sanki gonca bir gül..
İnanç ve umut,seni muzaffer eyleyecek.

Davetsiz konuk gibi apansız gelir şiir...
Telaş içinde, elin ayağın dolaşır ya!
Gönül penceresinden rüzgâr olup seğirtir ;
Sanki müjdeli haber vermek için dünyaya....