Akşamları mecalsiz yakarışlardan korktuğum bir hayatı bir köşeye bırakırım,
Gün ışıklarıyla doğan ve karayelden yanlı umutlarım,
Hep teslimdir bensiz bir yana,
Ah ulan pişmanlıklarım, ah ulan nedensiz amaçlarım,
Ne denli değil mi, bu çaresizlikler, pişmanlıklar;
Bir hiç uğruna sarf edilen yalanlar...
Ben sensizliğe, sen bensizliğe alışmışız bir kere,
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta