gökyüzü ağlıyor yer çatlamıştı kuraktan
kulağımda içli ezgi gibi dinmeyen o ses
hasretle tükenen son nefes
işte mayıs ayı /işte o buruk gün
yine geldi anne
hava mı puslu etraf mı tam aydınlık değil
gecenin alaca karanlığı çökmüş gibi
ölü çiçekler yağıyordu üzerime
yüreğim avcuma düşmüş
kızıl cehennem narında yanan
mayıs ayının acısı sarmıştı her yanımı
göçebeler gibi şehrin sıkışmış bir köşesinde
o mutlu kadın rolünü oynayan benmiyim
sürekli tepemde esen rüzgarın uğultusu
dinmek bilmeyen fırtına sanki bedenimi esir almış
savurup duruyordu yerden yere
ve her sefer vurulup yere düştükçe
yeniden kalkıp yürümekten yoruldum anne
ruhumu cellatlara teslim edip
arınmak istiyorum beni acıtan tüm yaralardan
biliyormusun anne o da gitti uzaklara!
yine geldi mayıs ayı kapkara hüznüyle
ve yine o buruk/o kara gün
yapayalnız ve kimsesiz
anne.................
.............
Hacer Alioğlu
01-15 mayıs
Kayıt Tarihi : 11.5.2008 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)