Nasıl da umutluydum telefonu açarken,
Yine kendi dünyamın içine attın beni.
Yüreğim ıslık çalan rüzgârlarda uçarken,
Bu sonbahar sabahı yine ağlattın beni.
Sonbahar rüzgârları yaprakları vuruyor,
Senin acı sözlerin dallarımı kırıyor,
Dallarım kırıldıkça kolum, gövdem kuruyor;
Sen çok daha beter bir hazana kattın beni.
Seven hiç sığındığı bir çınarı budar mı?
Sevmeyen biri aşka hiçbir ömür adar mı?
Ömre bedel bir aşkın değeri bu kadar mı?
Yersiz bir bahaneyle üç pula sattın beni.
YAŞ der: yine bu günde seller gibi taşkınım,
Söyle be vefasızım ben kaç yıllık aşkınım?
Velhasıl bilmiyorum.. Çaresizim, şaşkınım;
Bu gün bir telefonla yine mahvettin beni.
02.10.2011
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 4.9.2014 22:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!