Gittin…
Sensiz kaldım.
Ev öylesine boş ki! şimdi.
Meğer varlığınla,
Sen doldurmuşsun,
Her bir köşesini.
Diş fırçan ile birlikte,
Parfümünü gördüm.
Rengarenk açmış,
Bahar çiçekleri gibi durmakta,
Aynanın önünde.
Açıp kokladım.
Sen kokuyordu.
Koklamaya doyamadım.
Arzular doluştu bedenime..
Ellerimle dokundum.
Sanki! senmişsin gibi,
Sevdim…
Geride bıraktıklarını.
Sana ait olduklarını bilmek,
İçimi huzurla doldurdu.
Sıcacık oldu yüreğim.
Kendime…
Aynada gülümsedim.
Biliyorum ki!
Yine geleceksin.
Başın kucağım da,
Anlattıklarımı dinlerken,
Gözlerin gözlerime takılı,
Sarsılarak…
Kahkahalarla güleceksin.
www.haticebediroglu.net
(Şiirlerimin hepsi Noter tasdiklidir)
Hatice BediroğluKayıt Tarihi : 24.2.2005 01:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O boşluğu doldurmaya yetmez hiç bir şeyin gücü...
“Biliyorum ki!
Yine geleceksin.
Başın kucağım da,
Anlattıklarımı dinlerken,
Gözlerin gözlerime takılı,
Sarsılarak…
Kahkahalarla güleceksin. “
Şiirin tamamı çok güzel ama bu kısmı, o kadar tanıdık geldi ki...
Bana anımsattıklarını yazmaya kalksam sanırım sayfada yer kalmaz...
Sevgiyle
Olmayınca ne kadar boş değil mi..her şey....
sevgimle..
TÜM YORUMLAR (5)