Yine Gel Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Yine Gel

Ey benim mahbub-i nazenin yârim
Aşk odu yürekte yansın yine gel
Sevda makamında adımı Hüda
Seninle bir kere ansın yine gel.

Toprağın bağrına aşklar düşünce
Yâr sînende açmak için şaşınca
Misk-ü anber gibi gönül taşınca
Kokusu ruhuma sinsin yine gel.

Mavi cennetlerin ıssız koyunda
Ya bir kasabada ya dağ köyünde
Kışın olmaz ise bahar ayında
Bülbül gül dalına konsun yine gel.

Dünyayı dolaşsam bulmam dengini
Bir de kazansaydım özlem cengini
Ruhumda parlayan hasret yangını
Küllensin savrulsun sönsün yine gel.

Aşkın cüzlerini sezdim seninle
Düşler âleminde gezdim seninle
Aklımı fikrimi bozdum seninle
Elâlem bir meczup sansın yine gel.

Yıllarca avutsun beni bu serap
İçmeden sarhoşum aşkından şarap
Evim barkım şimdi virane harap
Bağlar gazeline dönsün yine gel.

Sussun şu dillerim lâl olsunlar da
Halinle halleşip hâl olsunlar da
Ahiret yurduna sal olsunlar da
Dört kollu tahtına binsin yine gel.
Ecel şerbetine kansın yine gel.

25 OCAK 2018/Kemal Bölükbaşı/ Kahramanmaraş.