Yine Elem Doluyum... Şiiri - Mücahit Bulut

yine elem doluyum, yoksun kan akar gözyaşlarım

hayat söndü ey yar,firakınla yaşlanıyorum.

ne acı şu sensizlik,güller açmıyor görmese o mucella çehreni

herşey ateş sanki,yokluğunda yanıyorum,sönüyorum

seni sevap gibi severken nedir bu yokluğunda üstüme düşen kara tufan

nerdesin ey kurtuluş, ey bahar nerdesin ey güzel

ben sensizlik girdabında boğulurken

içimde yanan cehennemi ateşe inat uzanmayacak senden bir el

bitmeyecek mi dinmeyecek mi alev alev yağan coğalan bu azap

vuslatın hangi an söyle ey mübtelası olduğum yar soyle NE AN....