Yine Dertleştim Yalnızlığımla

Yine aldım kalemi kağıdı elime koydum önüme
Yaktım bir sigara, sordum usulca yüreğime
Neyin var bu sabah niye gamlısın bu kadar
Avuç içi kadar mutluluktu istediğim dedi
Kimse görmedi çırpınışlarımı yine sustum

Kendi çilelerimin şairi oldum ben işte
İçime attım defalarca ama hasta oldum
Defterime yazdım işte bak şiir oldular
mısralara döktüm dertlerimi usul usul
Şimdi biraz daha iyiyim kendimce güya

Bazen uzaklara dalar gönlüm karanlıkta
Unutmak ister maziyi karanlık geçmişi
İşte birisi o an hatara sorsa nasılsın diye
Saatlerce ağlarım da yine de anlatamam

Yaşayan şu bedenimde ölü bir ruhum var
İçimde bir çığ gibi büyüyen yalnızlığım
Hayallerimi umutlarımı yok etmek isteyen
Zehirli düşüncelerim var benim kafamda

Darağacına asmak istediğim bir dolu
Zehirli düşüncelerim var benim beynimde
Çarmağa germek istiyorum her birini bu gece
Yok etmek istiyorum hepsini de sonsuza dek

Sustu işte dilim lal oldu, kırıldı kalbim
Hiçbir ilaç şifa vermiyor yaralı bu yüreğime
Yorgun bitap düştüm ben bu gönlümde
Derdime derman ararken tükendim işte

Hiç bir tabip bulamadı şu derdime ilaç
Saran olmadı bu yaralı yüreğimi sevgiyle
Payidar kalacak sanırım bende bu acılar
Gören olmadığı sürece şu garip halimi

Zehrimi akıttığım tek yer işte bu satırlar
Gözyaşlarım şifalandırır ancak yüreğimi
Kalemim kağıdım anlar bir tek beni
Yaşadığım yalnızlığımı ve acılarımı