Yine de Mutsuzum Şiiri - Erol Erdogmus 2

I

Kapkaranlığında
Sevenleri görmemişliğin
Bildiğimiz kömür
Projektördür

Sevmeyi bilmemişliğin
İlik donduran soğuğunda
Bildiğimiz buz
Fokur fokur kaynayan su

Yapayalnızlığında
Sevmeyi tatmamışlığın
Uzay ıssızlığı
İğne atılsa yere düşmez kalabalığın çığlığı

II

Yine de
Ne verdi beden bedene Julio
Ne verdi
Pençeleşen
İtişen
Çekişen
Biri yenen öbürü yenen iki dövüşkeninden
Mağlupken
Bu yolda galip denilen
O çalımlı horozdan başka ne verdi beden bedene
Tutsak alır beden bedeni
Yörüngesine sokar tutsağını paşa gönlünün
Sömürür
Tüm özlemini
Tüm düşüncesini
Tüm çabasını

Bütünleşmez beden bedenle
İkisi de özgürken işin başında
İşin sonunda
Biri efendi biri köle
400 efendi bedene Julio köle

Bu bir depolama
Bir araya yığma elmaları armutları sadece
Başka işlem yapmama
Mutluluk
Bu bencil sevgide
Aydınlığınca ancak batmaktaki güneşin
Ardından karanlığı sevgisizliğin
Mutsuzsun Julio

III

Ne verdi gurur gurura Julio
Bilinç ekranının yazboz tahtasından başka
Biri yenen öbürü yenilen iki yağlı güreşçiden
Yenilmişken
Bu yolda galip geçinen
O çalımlı pehlivandan başka ne verdi
İyi denilen
Güzel görülen
Doğru bilinen neyse genelde ilkin
Bende var sanır
Hemen inanır
Yazarım bilincimin yazboz tahtasına
Sonra kuşkulanır siler
Yeniden yazar yeniden silerim
Sonunda ulaştığım
İyiyi kötüyü
Güzeli çirkini
Doğruyu yanlışı
İnbiğinden geçirir bilincimin
Benliğime sindiririm
Bu bir toplama aslında
Elmalardan armutları ayırma
Elmaları ayrı armutları ayrı yerde toplama
Sevgide input output
Zimmet matlup
Mutluluk bu
Ticari sevgide

Doğmaktaki güneşin sihri süresince
Ardından iğretilikleri silip süpüren ışık seli güneşin
Mutsuzsun Julio

IV

Ne verdi ruh ruha
Benliğini sevgilisine sıfırlamaktan başka
Duyuşlarını düşünüşlerini davranışlarını
Ruh derledi topladı cam küresinde benliğinin
Sonra Kaldırıp attı bastığı yere sevgilisinin
Cam küre tuzla buz
Ve yaşadı böylece ruh
Özünden özgürleşmesini benliğinin
Neşterlenen çıbandan sanki fışkırmıştı irin
Mutluluk bu sencil sevgide
Yaşanır gündoğumuyla günbatımı arasında günbegün
Her gün
Işık hızıyla yol alınır
Yüce sevgilere Sonsuzadek sürer gider böylece
Sevgi gökten inen rahmet
Soğut yüreğini buz
Isıt yüreğini buhar olur