Yine de bekliyor Şiiri - Orhan Özçelik

Nasıl da geçiyor mevsimler,yıllar,
Zamansız kuruyor,yeşeren dallar.
Dönmüyor gidenler,kapanmış yollar,
Yine de bekliyor,çaresiz gönlüm.

Unuttum adını,yüzünü sildim,
Tanımam bir daha,yabancı bildim.
Anladım,onu ben boşuna sevdim,
Yine de bekliyor,çaresiz gönlüm.

Anlamaz halimden,beni dinlemez,
Kalbinde dolaşan kimdi,bilemez.,
Sevemez kimseyi,inan sevemez,
Yine de bekliyor,çaresiz gönlüm.

Bir bakış yeterdi gözüme bakan,
Ilık bir nefesti yüzüme akan.
Oysa o olmuştu yürekler yakan,
Yine de bekliyor,çaresiz gönlüm.

Bitirdi bendeki günü,zamanı,
Tüketti dizimde gücü,dermanı.
Savurdu her yana sapı,samanı,
Yine de bekliyor,çaresiz gönlüm.