Yine de Beklersin Şiiri - Ayşe Akçay

Rengi koyudur yalnızlığın,
Tadı acıdır.
An gelir,
Kendine bile güvenemezsin,
Sevmezsin aynadaki köhne görüntünü,
Korkarsın kana bulanmış gözlerinden.
Derinlerinde tonlarca ağırlık,
Nefesinde kramplar,
İçindeki boşluğa gömülürsün yavaş yavaş

Sevgilinin hiç dönmeyeceği zamana kurulur saatler,
Karabasanların koynunda uyur, uyanık,
Geceler gündüzlere kavuşmak bilmez,
Gündüzler gecelere,
Beklersin,
İflas eder umutların,
Sabır kesen yırtılır,
Gelmeyeceğini bile bile,
Yine de beklersin.

Çeşit çeşit yemekler pişirir, sofra hazırlarsın,
Bir lokma yiyesin gelmez,
Kaldıramazsın o sofrayı,
Tabakların içine üşüşen sinekleri izlersin günlerce,
Parke taşlarının sayısını hatmedersin, defalarca,
Tavandaki her çukurda onu görürsün,
O, dinlediğin bütün şarkıların notalarında çırpınır,
Okuduğun her kitabın sayfasını istila eder,
Odadaki eşyalar sıkılır, onu dinlemekten,
Kimi zaman dışarı çıkıp, kalabalığa karışırsın,
Aynı şehirde olmadığını bilsen de, onu arar gözlerin her yüzde,
Daralırsın,
Zannedersin ki herkes sana bakıyor, acıyor,
Kaçarsın evine
Aklından şüphe edersin,
Sızılar, kudurur kemiklerinde,
Provasız istekler sıçrar beynine,
Terketmek istersin o şehri,
Bavulunu çıkarır, içini dolduramazsın,
Gelmeyeceğini bile bile,
Yine de beklersin.