Yine De Şiiri - Mehmet Ali Selamoğlu

Bazen,
Gökyüzü griye çalar sabahları
Ve uyanmak bir savaşa benzer
Kendinle, suskunluğunla, geçmişinle.
Aynada gözlerine bakarken
Sorarsın içinden:
“Bugün de devam edecek misin?”
Ve her seferinde
Sessiz bir evet dökülür.
Ve umut
Sessiz bir mırıldanma gibi
Hep orada,
Bir kenarda,
Unutulmuş sandığın yerde bekler seni.
Bir çocuk gibi
İnanmak istersin yeniden;
Bir çiçeğin
Taşların arasından filizlenmesine
Ve gözyaşının
Bir başlangıç olabileceğine.
Yıkıldın, evet.
Kırıldın da.
Ama hâlâ içinde
Küçük bir kıpırtı var
Adını tam koyamadığın.
Belki de sadece
Yeniden başlama isteğidir bu.
Belki de “yine de” demenin ta kendisi.