Yine de Şiiri - Murathan Afşin

Kalbin huzur dolmasıyla zeruf ile ibtida eder süreçler.
Sanıyorsun ki huzur benimle, hem bilir misin
Muhit-i mekan içinde yalnızlık nedir, bilir misin
Dost meclisinde sessiz kalmayı, ben bilirim.
Ya da bildiğimi sanıyorum eskisi gibi.

Hiçbir şey bilmemenin verdiği mutluluğu arıyorum artık.
Anlıyorum ki tecrübelerin bününde öğrenmek yatıyormuş.
Tecrübeler acılarla filizlenir, gözyaşları ile sulanırmış.
Zaman ise ilacı olurmuş sensizliğin, yalnızlığın
Ben o ilacı yeterince kullandım, artık burdayım.
Eskisi gibi olmasamda, ben burdayım diye haykırabiliyorum.
Belki de sesim kısılıyor ama yine de haykırıyorum sensizliğe.