karanlık, soframıza taaa baştan gelip oturmuş
habersiz bırakmış bizi, ulaklar
uzun etmişler sohbeti hancıyla
yollar kesilmiş bir vakit
yakamızı iliklemeye zaman kalmamış
eller nasır, yürekler pas tutmuş
urganlar geçmiş soğuk ellerle birlikte boğazımıza
taştan kalıplara dökülmüş
güneş kırmızısı sarısı tenimiz
sığmamak için direnememişiz bile
sonumuzun ne olduğunu,
merak edenimiz bile kalmamış.
sonunda… sonunda, sonumuz var elbet.
Kayıt Tarihi : 31.7.2010 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!