Yine Böyle Bir Perşembe

Yine böyle bir perşembe
Veda etmiştim tecerrüde.
Sevdanın tecessümü şerefine
Diktim kalbime senden bir abide.

Yine böyle bir perşembe
Belirmişti sende küçük de olsa bir emare
Akabinde bir nümâyiş başladı yüreğimde
İstikbâle dair taleplerle.

Yine böyle bir perşembe
Kahreden mesafelere,
Duyulan özleme, çekilen hasrete
Son vermiştik bir nebze.

Yine böyle bir perşembe
Sarıldığım anda sevgiliye
Geç kalmışlığın mahcubiyetiyle
Döküldü dudaklardan o malûm cümle.

Yine böyle bir perşembe
Nigâh eyledim maviliğe
Kalmadı içimde tek bir ukde
Zira kavuşmuştum gözlerine.

Yine böyle bir perşembe
Yetmemişti ne gündüz ne de gece
Eriştik sabahın ilk saatlerine
Ellerin ellerimde…

Yine böyle bir perşembe
Sebep olmuştu aşkımızın hilkatine.