Meskene çekilirken gece,
sabahı müjdeledi dermansızlığım
Güneşe doğma dedim; boğma hüznümü ışığına
Zamandan umut dilendi çaresizlik
Ama ne yelkovan dinledi,
akrepde zaten hiç oralı değildi;
kendi halinde...
Sessizlik içip tüketmişti; yudum yudum
Beden denen kadehten o son kırmızıyı
Ve belirsizlik aktı oluk oluk hep yeniden...
Sonsuzluğa merdiven dayamış hislerim,
geçmişimle buluştu bir an
Bilmem? ...belkide uzunca bir zaman
Mazinin vefasız basamaklarında bile
sevgiyi sunmamakta kararlıydı duyarsızlık
Umut yine açmadı penceresini
Çırpınışlar avuntu oldular;
bıkkınlık veren bir alışkanlık gibi
Özlem bulutları gözümden yağmayı huy edinmişlerdi
ve bekleyişler çözüm olmayı...
Bakışlarım ilk ışık zerreleriyle çakışmıştı
Herşeye rağmen artık Sabahtım
Fakat Gece rengini Ben'den almıştı! ...
Kayıt Tarihi : 24.3.2009 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herşeye rağmen artık Sabahtım
Fakat Gece rengini Ben'den almıştı! ...
Zamanın Mekanın Sessizliyin Renglerin ve nihayet SEVGİNİN en mükemmel anlatımını okudum...bence her insan okunmamış kitaptır..sevdiyi insanı okumayı becerene ne mutlu....Size de rabbimden mutluluk ve huzur dolu sevgi dileklerimle Azerbaycan Baküden sesleniyorum....
Herşeye rağmen artık Sabahtım
Fakat Gece rengini Ben'den almıştı! ...
Zamanın Mekanın Sessizliyin Renglerin ve nihayet SEVGİNİN en mükemmel anlatımını okudum...bence her insan okunmamış kitaptır..sevdiyi insanı okumayı becerene ne mutlu....Size de rabbimden mutluluk ve huzur dolu sevgi dileklerimle Azerbaycan Baküden sesleniyorum....
TÜM YORUMLAR (2)