Yine Bir Eylül Hüznü Şiiri - İsmail Uysal

Gözlerinde delirmiş dalgalar beliriyor
Kıyılarına sinmiş okyanus yılgınlığı
İçinde gemilerin rotasız, deliriyor
Korsanların, koynunda pervasız çılgınlığı

Kokun yanı başımda, gözlerin uzaklarda
Kayboldum, yüreğine kıvrılmış sokaklarda

Yağmur dualarının uhrevi bünyesinde
Dudakların buluttan su çekiyor toprağa
Işığın, gökyüzünü boğuyor kafesinde
Gözyaşından inciler süzülürken dudağa

Sihrini gösteriyor ellerin parmaklarda
Dünyanın ağır yükü eriyor dudaklarda

Dilinden çıkan sözün artıyor kutsiyeti
Sustuğun her dakika ömrümden gün çalıyor
Haletiruhiyenin öldürmekse niyeti
Zamanım, gözlerinsiz günbegün kısalıyor

Avluda darağacı, hayaller kursaklarda
Yeni bir dünya kurdum, sen dolu yasaklarda

Karadeniz'den kopan fırtına mısın, bilmem
Her dalgan bir parçamı koparıyor, nicedir
Bir sanadır lal olmam, bir sanadır yenilmem
Bir sanadır nicedir, boynum kıldan incedir

Aşkın derinleşirken rengarenk kuşaklarda
Ben zerreni aradım serpilmiş başaklarda

Suya aksini sunmuş dolunay gibi yüzün
Efsununa sığınmış yakamozların nerde?
Nerede her eylülün içine sinmiş hüzün?
Nerede gölgesini güneşlendiren perde?

Müflis, uğur arıyor kırılan bardaklarda
Olmadı hiç gönlümün bezi o taraklarda

Onca yılın hasreti, sinmişken afakıma
Rüzgarı yok umutlar ekiyordu asuman
Yıldızlar da uykuya dalmıştı bir bakıma
Sensiz, yıllar geçse de, aylardan hep haziran

Sen varsın, her yuvayı ışıtan ocaklarda
Bir anne şefkatiyle örtünen kucaklarda