Yine Ben,ben Oldum Şiiri - Mehmet Cıngır

Beni yok saymayın,
Ben varım
Ve işte burdayım.
Buraya yalçın dağları aşarak geldim,
Sular seller gibi coşarak geldim
Bazen yürüyerek bazen koşarak geldim.

Buraya kimsenin kayığına binmeden geldim,
Rüzgârda mum gibi sönmeden geldim.
Kimseden saklanmadan,
Sinmeden geldim.

Ne şoktayım
Ne yoktayım
Ne vardayım
Ne dardayım
Ne zarardayım
Ne kârdayım
Ne zordayım
İşte burdayım.

Ben iğnenin deliğinden geçtim de geldim
Gözyaşlarımı su gibi içtim de geldim.
Bütün sıkıntılarımı yeşil ekin gibi biçtim de geldim.
Ne verdiyse Rabb’im,şükür dedim.
Ekmeğimi alın terime bandım da yedim.

Öksüzlük dayadı alnıma silahını
Öldüremedi,
Yalnızlık, türkü söyledi kalpsiz gecelerde
Saldıramadı.
Kara gece, giydirdi elbise gibi siyahını
Yıldıramadı,
Rüzgâr,rüyalarımı sürükleyip götürdü
Donduramadı.
Şeytan”takıl bana kurtul”dedi
Kandıramadı.
Farelerle yemek yedim ben,
Hiçbiri tabağıma ekmeğini
Bandıramadı.
Hiçbir zaman mutsuz olmadım ben,
Çünkü mutluluğu hiç tanımadım.

Dağları ,beni ıslattığı kadar ıslatmadı yağmur,
Sağa sola benim kadar savrulmadı rüzgâr,
Hiçbir kurbannın ciğeri
Benim ciğerim kadar kavrulmadı.
Hiçbir tandır ekmeği
Benim yüreğim kadar yanmadı.
Ayaklar altında benim kadar ezilmedi kar,
Benim kadar üşümedi bulutlar…
Okul yolunda Ankara’nın ayazında,
Karında,kışında,rüzgârında Akif gibi
Giyecek parkası,paltosu olmayan
Tek kişi bendim ben!
Bendim soğuğu elbise yapıp giyen ,
Bendim bir Ankara simidiyle geçinen,
Bendim”farklı düşünüyorsun” diye
Acımasızca dövülen,kafası,gözü yarılan
“Öldü” diye kanlar içinde ve üstelik
Cebindeki üç kuruşu da alınıp
Cadde kenarına köpek ölüsü gibi atılan.
Ve günlerce sahipsiz, komada yatan.
Bendim aç susuz,soğuk mezar taşlarına
“En güvenilir yer” diye sarılıp yatan…
Yoktur bunların içinde bir tek yalan.

Birgün Hızır Aleyhisselamı gördüm
Bir gece vakti bir caminin avlusunda
Uzun boylu,genç,çok güzel yüzlü
Bembeyaz elbiseler içinde…
İkimizden başka kimsecikler yoktu orada,
Kısa süre bir şaşkınlık yaşadım;çünkü
Böyle güzel bir insan,hiç görmemiştim şimdiye dek…
“Allah seni seviyor,sabret”dedi bana.
Bunu gözlerim net bir şekide gördü,
Aynı hassasiyetle kulaklarım duydu.
Bir anda hayal mi oldu
Sır mı oldu
Nur mu oldu
Bilemedim.
Yumuşacık elini tuttuğum güzel insan,
Bir anda sırra kadem bastı.
Bu kadar silahın beni neden öldüremediğini
İşte o an anladım ve ilk defa güldüm.
Herhalde”mutluluk”dedikleri buydu.

Ben;malın,mülkün,paranın kölesi değilim
Hangi silah öldürecekmiş beni?
Rabb’im öldürmediği sürece ölesi değilim.

Kadife gibi yumuşak olsa da huyum,
Gerektiğinde çeliği eritecek kadar serttir suyum.
Kimseye diyet borcum yok,
Ölüm korkum yok.
Bir can borcum var;
Sahibi istediği zaman anında ödemeye hazırım.
Kimseye eyvallahım yok
Rızık korkum hiç yok;
Çünkü rızkıma kefil olan var.
Korkudan korkum yok;
Kokutamaz beni ne soğuk
Ne yağmur ne rüzgâr ne kar…
İnsan dostundan korkar mı?
Benim bunlarla sıkı dostluğum var.

Kimseye haksızlık etmem,
Haksızlığa da asla boyun eğmem.
Kimsenin gömleğini giymem,
Kimsenin hakkını yemem,
Kimseye de hakkımı yedirmem.
Zalimin ve zulmün bendeki karşılığı
Nefret!
Hiçbir zengine yalakalık etmedim,etmem.
Allah’tan başka kimsenin önünde
Eğilmedim,eğilmem.
Üç beş soysuzun arkasında zağarlık
Etmedim,etmem.
Benim için birinci öncelik,
Din,vatan,millet,devlet…

Benim derdim ne mal ne mülk ne para
Ne de şahsım…
Hiçbir zaman olmadı,olmayacak!
Benim derdim vatanım,ille de vatanım!
Her şeyi hoş görebilirim;fakat
Vatanıma ihaneti asla!
Göz dikenin gözünü oyarım
Hem vallahi hem billahi!

İki gün sıkıntı oldu diye
Duygularım yörünge değiştirmez benim.
Ben dikenin içinde gülü,
Karanlığın içinde günü buldum.
Ben,rengârenk açan hoş gülleri de bilirim
Bu güllere uzanan kirli dilleri de …
Ben,şehrin bütün sokaklarını da bilirim,
Karanlık dehlizlerde gizlenen yabansı ve iğrenç
Küf böceklerini de…
Ben,bu fani dünyadan hiç zevk almadım,
Zevk almamaktan zevk aldım.

Ben,Bazen buhar
Bazen bulut
Bazen rüzgâr
Bazen yağmur
Bazen kar oldum.
Bazen su gibi yükseklerden çağladım,
Parçalandım,
Sonunda aslıma dönüp yine su oldum.
Değişmedim,
Duruldum.
Belki biraz yoruldum;
Fakat
Sonunda kendimi buldum,
Yine
Ben,ben oldum.