nakışlanırdı çınar gölgesinde sevimli çiçekler
bu benim, o senin yaygarası örünce duvar
yine ağıtlarda "Memik Oğlan" var
duvar, her taraf duvar
gözde nefret, dilde özgürlük var
ne kadar översen öv, kurtlanıyor koca çınar
derler ki nazar
kurşun dökmek gerekmez dinlese azar azar
elimi sürsem adam olur da
çıkarıyor hep çıngar
sıkıntının çocuğu toslasa kendi duvarına
kırmızı gören boğa gibi kırıp dökmese gülleri, laleleri
kulağından teller sarkan kız, sen de kendini sakın
alet olma, abla ol, tüm insanlığı kucakla
küçük, yol bulsun izinde
her renk baş rahatlasın dizinde
hoş ezgilere tav olursan eğer
sokaktan palazlanan bir kedi
pençedeki fare gibi oynatır seni
semerden kurtulmuş bir eşek gibi çifte atar
kelebeğin gözüne çok güvendiğin öbürü
çınar kadın uçup gidende ışık söndü
toplandı karanlıkta kanadı kırık kelebekler
nakışlanırdı çınar gölgesinde sevimli çiçekler
bu benim, o senin yaygarası örünce duvar
yine ağıtlarda "Memik Oğlan" var
(16. 03. 2014)
Kayıt Tarihi : 16.3.2014 20:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir televizyon kanalında haberleri izliyordum. Fonda "Memik Oğlan" ezgisi... Kaynanam, öğrencilerim, çocuklarım, dünüm, yarınlarım... canlanıverdi düşlerimde. Ekran adamlarına baktım ve sokağa çıktım. Parkta mırıldandım. Dönüşte yazdım.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!