Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Aslında söylenmemiş sözler biriktiriyordu verilmemiş cevaplar…
Ağıza gelmiş ama tutulmuş hatta yutulmuş kelimeler biriktiriyordu belki bir gün değerlenir diye biriktirdiğimiz çil çil bozuk paralar gibi ,
düşündü …
Cevap verdi ve acı bir tebessümün işgal ettiği çehresine alaycı bir gülümseme oturttu., bildi bileli kendinle dalga geçmeyi pek severdi bazende kendine acımayı …
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!