Bülbül, güle aşık;
Bahçıvan düşman.
Gül yaprağın dökmüş;
Bahçe perişan.
Umutları olmalı insanın hayata dair;
Hayalleri olmalı yaşamak için.
Yarınsız yaşamak zor;
Bir ömür geçmez
duvarlarla baş başa yapayalnız.
Bu aralar kendimle konuşup
kendimle dertleşiyorum...
duyanlar, görenler olmuş
deli diyorlar ya aldırmıyorum...
yalnızlık nedir bilmiyorlar.
Yapamayız demiştim
Sen bensiz ben sensiz
Nere baksam sen varsın
Ne yapsak beraberiz.
Beraber sabahlarız
Seni her gördüğümde,
Aynı şey olurdu bende;
Önce, elim ayağım titrer sendelerdim.
Ağzım kurur, dilim tutulur konuşamaz susardım.
Yüreğimde fırtınalar kopardı;
Kalabalıklar içinde yapayalnızım;
Sensizlikmiş asıl kimsesizlik
Yeni anladım.
Bu gece bir gariplik var;
Bir başka hüzün bende ki.
Yüreğimde anlatılmaz burukluk;
Bilindik yorgunluk değil üzerimde ki.
Yalnızlığın orta yerindeyim
Yokluğunun ertesinde
Bugün erken kalktım
mutlu bir güne başladım düne inat
mutlu değildim belki
hayata umutla baktım bugün.
Yataktan kalkmadan yakmadım sigaramı
Bekar evi,dert evi
Bazen çile bazen sevi
Günü gününü tutmaz
Burası bekar evi.
Bazen hiç sabah olmaz
Ben sevda şiirleri yazamam,
Yazamam işte öyle;
Yalandan da olsa yaşamadan.
Olmadı ki benim öyle sevdalarım.
Okul çıkışları beklemedim kimseyi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!