Yılmaz Kızılırmak Şiirleri - Şair Yılmaz ...

bana sitem etmeyin dostlarım
ben buruksu özlemlerin
ben yitik sevdaların ozanıyım

kalemim kan ağlıyorsa ak kağıtlarda
yıkılmışlığımı yalnızlığımı

gökçesu maden işçileriyiz
hakkımızdan taviz vermeyiz
iş, ekmek ve gelecek için
gerekirse yıllarca direniriz

sigorta sendika temel hakkımız

Yıldızları seyretmeliydim
bu gece, sensiz sensiz
ay dedeye iki damla yaş dökmeliydim
hüzün uçup gitmeliydi
kanatlanarak samanyoluna
benliğimdeki acılar son bulmalıydı

Hüzünlü bir bulut çöktü üstüme
güneşin doğuşu inan yetersiz
sevda dalgaları daldı gönlüme
hayalinle olmak inan yetersiz...

Yıldızsız geceler başladı yine

hiç bu kadar özlememiştim seni
seni hiç bu kadar delice arzulamamıştım
senden ayrı kalmamıştım ki bu güne dek
nereden bileyim ayrılığa nasıl yazılır şiir
ama öğreniyorum bunu da yavaş yavaş
çünkü içimde bir şeyler var, bende şair oldum

ikimizde doğmuşuz
sen kuştüyü yatakta ben ise toprakta

ikimizi de emzirmişler
seni zevkle eğlenceyle
beni ise sefaletle

kömürün isi
demirin pası
bizden sorulur
bolu beyi kim ola ki?

karalara boğdular
bunca ak bulutları
istediler ki gülüm
yağmasın yağmur
yeşermesin tohumlar
kök salıp boy vermesin

yok bir yıldız bu gece gökyüzünde
ayışığı vuruyor karanlık pencereme
bir ölüm sessizliği var içimde
sensiz Mamak akşamlarında

çevirdim başımı koğuşta yatanlara

her aklıma gelişinde sen
gözlerime yağmur bulutları kümeleniyor
sonra ayrılık bir şimşek gibi çakıyor beynimde
içimi kızgın bir çöle çeviren hasretin
dudaklarımdan dökülen isminle birlikte
yokluğuna yağmur yağdırıyorum...