Yılmaz Karagöl Şiirleri - Şair Yılmaz Ka ...

Gürültü yapmadan,
Bulaşık makinesi boşaltana,
Baba denir..

Şiir doldur,
Sek olsun.
İçine kafiye katma,
Boğazım düğümleniyor,
Sorma..
Doldur sâki.

Yazmak,
Üzerine gidilen bir hecenin ardından.

Gece,
Yine aydınlık..
Gündüz çok karanlık..

Sonra ozan oldu kişi
Öyle ki ışık göz alıcıydı
Öykündü
Bir o kadar da umursamazca
Düş kırıklığına aldanmadan
Tüm duyu organları ile gözünü alan ışığa aldırmadan

Gün doğar
Gün batar
Hep aynı renkte ağarır gökyüzü
Herkes aynı sevmez belki
Ama herkes mutlaka sever
Bir şeyi

Öyle bir an gelir ki
Düşüncene bir buse konar
Bahar gelir bedenine, çiçek açarsın.

Bir şiir değil

Durum özeti paylaşacağım

Bir sözü yundurup ıslak bırakırsanız

Karanlık ve serin bir akşamdı

Sigara yer çekimine yenik

Külü düşmeliydi küllüğe

Yağmur yağıyor
Altı boşalmış bir taşa basıyorum
Islanıyorum.

Kendine iyi bak sözü ağır kahırdır..