Ne çok geçtiyse bulut
Bir o kadar ıslandım
Ne gül rengi şarap kafası
Ne bir dal cigaranın dumanı
Sarhoşluğum
Ebedi dinginliğinden zihnimin
Çok yüksek sesle anlattım, duyulmadı
Çünkü insanın duyma aralığı düşüktü
Kedim duydu, köpeğim de
Hatta denizlerden yunus duydu
İnsan insanı duymaz, anlamaya çalışır.
Çayı gözlerine katıp içtiğim doğrudur.
Ki dem gözlerin de
Zaten seni solumaya çıkmıştım enginlere
Söz / Yılmaz Karagöl
Aklın yorulur iki cümle kâfi
Dağılır yükü düşünmelerin
Peki elin yorgun düşerse
Bir merhem gibi dokunuşlar
Çözer yorgunluk kelepçeni
Hava kararmışsa
Üzüme demiyle damıtılıp yağmışsa kadehe
Söz gize kavuşmadan
Çok da ışığın sesini duyar gibi
Grahambelden alıp sözü
Bir alo demeli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!