Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Tarumar ederken zamanı
yalnızlık üzerime üşüştü.
an durdu,
ben gittim...
ölümüyüm ne!
Tam;
üç bin yıl önceydi.
doğuyordum güneşe...
aynı anda
ölüyordum geceye.
işte
bu kargaşada
sesleniyordum;
Ben;
her yerindeyim her yerin.
ve
bazen hiçbiryerdeyim.
yine de
her yerdeyken
hiç bir yerde gezinirim.
yersizim...
Ben;
herkes olurum
hiçkimseyken.
bazen
hiçkimsenin içinde herkes ol ...