Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Tarumar ederken zamanı yalnızlık üzerime üşüştü. an durdu, ben gittim... ölümüyüm ne! Tam; üç bin yıl önceydi. doğuyordum güneşe... aynı anda ölüyordum geceye. işte bu kargaşada sesleniyordum; Ben; her yerindeyim her yerin. ve bazen hiçbiryerdeyim. yine de her yerdeyken hiç bir yerde gezinirim. yersizim... Ben; herkes olurum hiçkimseyken. bazen hiçkimsenin içinde herkes olurken, herkeste hiçkimseyim ben. kimliksizim... belki de Ben; özü ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!