Yılmadım Şiiri - Veysel Şimşek

Dünya sende henüz güldüm diyemem,
Helal durur iken haram yiyemem,
Bende sitres gündüz gece uyumam,
Direnirim dünya senden yılmadım.

Ağa varlığınan almış yürümüş,
Kader beni görmez gözü körümüş,
Fakirlikle çile zordan zor imiş,
Saltanatçı dürzülerden yılmadım.

Sen insansın bende insan yok farkı,
Hep tersine döner dünyanın çarkı,
Zengin değil fakir dillerde türkü,
Fakirde olsam arzulardan yılmadım.

Hoştur, helal haram yemeyi bırak,
Fayda etmez mal, mülk ölüm son durak,
Çalmam çırpmam alnım açık yüzüm ak,
Varsın olsun dünya senden yılmadım.

Para mal mülk bürümedi gözümü,
Varlıksa hiç değiştirmez özümü,
Koştum insanlıkta aldım hızımı,
Boşa beni üzenlerden yılmadım.

Dünya baki imiş gibi havalı,
Bilse bunu bilmez geri kafalı,
Hak tanımaz saltanatçı sefalı,
İnsan olmaz dürzülerden yılmadım.

Veysel der ki; Aç tanımaz karnı tok,
Dürüstte olsan halden anlıyanım yok,
Nedeyim ki bu dünyada dürzü çok,
Harbi oldum dürzülerden yılmadım.