Yılmadım Şiiri - Selva Durmazemir

Yanar yanar dururum
Kendimi mazinin kollarında bulurum
Dalarım çok çok uzaklara
Dallarım uzak diyarlara savrulur
Hazan vurunca yapraklarima
Bir ızdırap mevsiminde kaybolurum
Sararırım dertlerin bağrında
Bilirim imtihan denilen alışveriş ilk olmadığı gibi son olmayacak da
Yabancı gelmez şu anki durumum aslında
Yığılırım futursuzca yerin kollarına
Kalkamam bir müddet bakarım etrafa umutsuzca
Öylece kalıcam sanırım her yıkıldığımda
Ağlarım ağlarım kendimi parçalarcasına
Kaderim beni ateşlere salsa da
Çapım kadar yer yakarım ya
Silerim gözyaşlarımı bakarım etrafıma
Bir gayretle tutunmaya çalışırım kadere imanıma
İste o zaman doğrulurum azimle ve inaçla
Bi an kendime geliveririm
Hüznüme şöyle bir arkamı dönerim
Benim senden büyük Rabbim var derim
Bu dünya imtihan meydanıdır bilirim
Rabbim sevdiğiyle alışveriş edermiş deyip öyle kendimi teselli ederim
Sabır yetişir imdadima
Toparlarim kendimi bir anda..
Kararlılıkla bakarım hayata
Allah izin vermezse bir yaprak bile kimıldamaz asla ve kat a
Yeterki O olsun yanımda..
Yılmam! Çok şukür hiçbir zaman yılmadım da
Çünkü bilirim ki sabredenlerin yanındadır Yüce Rahman
Kendine sığınanları Merhametliler Merhametlisi mahrum eder mi yardımından
Sığınırım Rabbime ve derim bırakma beni nolur hiçbir zaman
Bırakma nolur bırakma ki Rabbim budur Senin Şanına yakışan