Yılların Eskitemediği Şiiri - İsmail Uysal

Yıllar, yıllar geçti üstünden
Akrepler yelkovanı kovaladı
Ay Güneş’i…
İlkbaharlar yazı getirdi
Hazanlar, kışı…
Ey burjuva kızı
Yıllar gençliğimi yedi bitirdi,
Daha ilk yıllarında
Gönlümün oyun çağında
Bilmem ki seni nerden gördüm.

O zamanlar Erzurum yine soğuktu,
Gözlerin yine yeşil,
Ellerin ipince…
Güneş senin için doğardı
Tanı iple çekerdim
Bırakmazdı seni gece
Saklardı, üzülürdüm.

Her sabah seni düşünerek
Pembe hayaller kurar
Evden okula yürürdüm.
Dalgın olurdum çoğu kez
Acı bir korna sesiyle irkilirdim.
Adamlar dövecek gibi bakar,
Bağırır çağırırdı
Ben gülerdim.
Kampusun kapısından içeri girdim mi
Çiçekler sen kokar,
Ağaçlar senin için türkü söylerdi.
Yollar beni sana çıkaran
Birkaç basamaklı merdivendi.
Attığım her adımda, çıktığım her basamakta
Yeniden doğar yahut dirilirdim.

Gölgendim bir zamanlar;
Başın önde, çatık kaşlı,
Heybetlice yürürdün.
Ben koşarken ardından
Yorulurdum.
Sen bilmezdin ardında kalanları,
Tiksinirdin sürüngenlerden
Görmek istemezdin,
Hele hele yılanları…
Sen iğrendikçe kıvranır,
Sen korktukça, büzülürdüm.

Ara sıra sınıfa uğrar,
Dersleri dinlemezdim.
Gözlerine dalardı gözlerim
Sonra, pencereden geçen kuşlara bakardım
Onlarla konuşur,
Hep seni anlatırdım
Resimden anlamazdım ya
Yüzündeki her milimi
Bir satıra gömerdim
Ve sen bazen sebepsiz boğulurdun gözyaşlarına
Ey burjuvam!
Dertlerin derdim olurdu,
Gözlerinden dökülen her damla
Ömrümden birkaç yılı alırdı
Sen ağlardın, ben ölürdüm.

Sen gülünce Güneş yeniden doğardı
Kuşlar cıvıldaşır,
Kardelenler açardı.
Sen gülünce
Kanatsız canlılar bile uçardı.
Ey gülüm, burjuvam!
Ben sen de ağlamayı da sevdim.
Hüzünden doğan mutluluğunu sevdim.
Yüzünden dökülen kederi yüküm saydım
Hamallığını sevdim.

Bir tek sende sevdim yalanları;
Başkasını sevdiğini söylerken
Yüzüme bakamayışını sevdim,
Dilinin utangaçlığını,
Yanaklarının kızarıklığını sevdim.
Parçalanmış yüreğinde
Her kanamanın sonundaki yarada
Adım kazılıydı
Sen saklamaya çalışsan da
Bilirdim.
Her yalan söylediğinde açılırdı yaralar
Güneş zamansız batar
Beyaza hükmederdi karalar
Ürkek bir ceylan gibi
Süzülürdüm.

Yıllar, yıllar geçti üstünden
Yelkovanlar dönerken
Ben akrebin kıskacında
Seni unutmak için
Bu sonsuz karanlıkta
Dualar ediyorum.