Yıllarca Bekledim Şiiri - Kazım Gök

Yaktın yüreğimi közde pişmeyi sen bilmedin
Canımı verirdim sana oysa sen beni sevmedin
Sevdan yara aldı gözlerimden kanadı silmedin
Yıllarca bekledim yaramı sarmaya gelmedin

Ömrümüz bitti yar sen bende kaldın bitmedin
İçimde saklandın yıllarca kovamadım gitmedin
Seni içime attım sevdiğim gönlüme yetmedin
Yıllarca bekledim seni sen gelip beni görmedin

Aramadın bilmedin ne haldeyim sormadın
Gerçekte değil sanalda bile el sallamadın
Nereye baktımsa orda durdun kaçmadın
Yıllarca bekledim bir gün kucak açmadın

Kızgın demiri örste dövünce yumuşarmış
Soğuk sulara sokunca durmaz taşarmış
Yaktın içimi gönlümü görenler şaşarmış
Yıllarca bekledim hasretin boyumu aşarmış

Yüzünü görmedim elini tutmadım uzaktasın
İçimde yaşadın en kötü bitkisel hayattasın
Ölmene izin vermedim orda yaşamaktasın
Yıllarca bekledim hala benden kaçmaktasın

Gönüllerdeki yaralar şifa bulur sevilirsen
Ben senin gibi kimseyi sevmedim bilirsen
Ben seni beklerim yine de yaşlanıp delirsen
Yıllarca bekledim ölmeden göreyim gelirsen