Yıllara kalmaz Şiiri - Salih Sezgen

Az az ölüyorsun içimde.
Sana meylim bir karanfil gibi şu sıralar,
içimde büyüyorsun sana olan sevgim kadar.
Sonra bu karanfil büyüyor büyüyor,
Görüyorsunya içime sığmaz oluyor.
Bazen koparmak istesemde bir çare kalıyorum.
O karanfilleri koparamıyorum derken ,
Hasretin tütsüleniyor beynimde yağmurlar yağıyor,
Karanfilleri eskitiyor bu hoyrat yağmurlar,
Seni bu yağmurlar öldürüyor.
Karanfiller yağmuru sevmez sen yağmur gibi düşüyorsun yüreğime karanfiller ölüyor.

Az az unutuyorum bende seni,
Mesela artık kaçamak ışıklarda seni beklemez oldum. Seni daha az anlatır oldum,
Mesela artık geceyi sever oldum sabaha nazaran.Biliyormusun artık şarkılarda acıtmaz oldu bu nedendirki artık meydan okuyorum bankdaki yalnızlığıma gecedeki sessizliğe.
Sen gitmeye eğilimliydin şimdilerde anlıyorum.
Bir okyanus kadar derin ayrılıklar ,
Artık çırpınmaya mecalim yok
Belliki boğacak bizi bu sular.

Az az özlüyorum ama seni.
Gece vakitleri bazen sonsuzluk kadar.
Alıp başımı gitmek istiyor canım,
sevdadan herşeyden uzak bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum bekleyişimde .
Sessiz bir ölüm bekleyişinde buluyorum
Kendimi,bazen ağlamaklı bazen emin
Bazen yorgun ve en çok da yalnız