Yıllar Sonra Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Onbir dilimli kalorifer peteğim,
Tam karşımda.
Bakıştığımız dakikaları sayıyoruz beraberce.
Ve,
Odamın.
Benim olmayıp bana sahip odamın,
Dört duvarını sayıyorum.
Bir, iki, çiçek.
Ve, çiçekten sonra.
Çiçekten öncesi kalmadı artık aklımda.
Çiçekten sonrasını yazıyorum.
Yazıyorum dakikalarca.
Karanlık,
Siyahlık,
Kömürlük kokarcasına baktığım gece.
Gecenin koynundaki,
Gündüzünü şaşırmış kelebek.
Uç kelebek,
Öl kelebek,
Solmuş çiçeğe kon,
Pis kelebek.
Bak bir yıldız kaydı.
Bir dilek tut.
Dilek,
Sev beni, okşa beni.
Ve,
Öldür beni.
Öncesi olmayan çiçek.
Çiçekten sonrası karanlık.
Ay dede,
Güzel dede,
Gör beni.
Zehir beni,
Bir öldürse.
Bir asfalt ışığında,
Karanlığı görüyorum yansımalarda.
Gözlerimin yapıştığı asfalta,
Bir de ben yapışsam diyorum.
Kara beni, yaz beni,
Alla beni, as beni.
Ve,
Çiçekten sonrası odam.
Benim olmayan.
Bana yazılmış odam.
Bir ara unuttuğumu sanıp,
Yanıldığım saatleri yaşıyorum.
Yıllar sonra elime aldığım,
Yalnızlığımı yazdığım kalemimle,
Bir bu kalemimle barışığım.
Kalemime aşığım.