Yıllar Sonra Şiiri - Alp Arslan

YILLAR SONRA

İki yabancıdan daha kötü bir şey varsa,

O da,

Biz iki eski sevgili…

Nasıl da kalakaldık öylece…

O an,

Ne kalmak istedik orada,

Ne de oradan gitmek, hızlıca…

İşte böyle olur…

Karşındakini bir bakışınla felç etmek isteksizce…

♥

Yürekler pişman, bakışlar küs…

Sen, sırtımda taşıdığım en büyük günahım.

Sen, derinden derine çektiğim, en büyük ahım.

Aynı yalnızlığı,

Ayrı ayrı yerlerde büyütüyor, bizim gibi zavallılar…

Nasıl yüzüstü koyduysan beni,

Hala sütten kesilmedi, bıraktığın acılar…

Artık nasıl vurduysan…

Ne kapanıyor ne de kabuk bağlıyor,

Senden yadigâr, bu gönüldeki yaralar.

♥

Yok canım!

Ne suçlaması…

Ne zaman yaptıklarını düşünsem,

Sonunda sana, yine kıyamıyorum.

Doğruya doğru,

Ve ben seni hala çok seviyorum.

Çok mu belli oluyor?

Farkındayım, biliyorum…

Yıllar sonra,

Hiçbir şey yapmıyorum ama

Yüzüm sızdırıyor işte,

Seni hala ne çok sevdiğimi…

Ne yapayım?

Buna engel olamıyorum…

Arif olmaya gerek yok…

Söylemeye çekinsen de

Senin de beni hala sevdiğini,

Gözlerinde görüyorum.

♥

Evet, doğru...

Belki ben utanmazın tekiyim…

Ve hala seni sevdiğim için

Geceleri yüzüme tükürüyor,

Uykusuz bıraktığın gözlerim.

Ve ne yazık ki farkındayım…

Şimdi,

Şimdi, başka birinin şiirisin sen.

Hüznü yabancı,

Yalnızlığı yabancı,

Bakışları yabancı…

♥

Ben mi?

Beni boş ver…

Farz et ki ben,

Çok uzaklardan çıkıp geliveren, bir kuyruklu yıldızım.

Ve böyle yirmi yılda bir uğruyorum.

Bu yüzden beni merak etme.

Ve benim için üzülme…

Çünkü…

Çünkü bir yıldıza âşık olmuşsan eğer,

Mesafeleri asla düşünmezsin.

ALP ARSLAN

31.01.2024 - Ankara