Yıllar Sonra Şiiri - Özgen Öz

Yıllar Sonra Bir Gün Karşılaşırsak

Yıllar sonra bir gün karşılaşırsak,
Anılardan kopmuş,
Mavilerde yıkanmış gözlerinle...
Olur ya, nerde olduğumu soracak olursan,
Hiç çekinmeden bir şey söylemeliyim.
Bakmalıyım o deli gözlerinin içine,
Kendimi yemiş bitirmiş olsam da,
Bahar gelmişse, kalmışsa yüreğimde zemheri,
Anlatmalıyım kuşların yitirdiği umutlarını,
Anlatmalıyım aldanmış mutlulukların
Zamanın gidişatında nasıl eriyip gittiğini...

Sözcüklerim titrer belki,
Sesinde yankılanır eski bir özlemin gölgesi,
Bir zamanlar ellerin vardı,
Şimdi yalnızca hatırası kalmış bir sıcaklık…
Ve ben,
Kendimle bin kere yıkılıp bin kere yeniden kurmuşum içimi.
Bir bakışına bile sığdırdığım o eski deli kalbimle
Hâlâ seni anlatıyor rüzgârın savurduğu yapraklar.

Bilir misin,
Geceleri yıldızlara adını fısıldadım,
Her doğan günle birlikte sustum biraz daha.
Kırıldım, çoğu kez sebepsiz,
Ama hep sende tamir olmayı umdum.
Bir şarkı çalar bir yerlerde,
Bizim olmayan bir zamanda,
Seninle geçen bir anı geri getirir.
Ve ben, o an,
Ne olursa olsun içimden geçen şu olur:
“İyi ki geçtin kalbimden...”

Yıllar sonra bir gün karşılaşırsak,
Belki senin saçlarında aklar,
Benim sesimde yılların pası olur.
Ama gözlerinde o deli mavilik hâlâ varsa,
Bil ki ben, orada duruyorum hâlâ;
Hiç gitmemişim gibi,
Hiç unutamamışım gibi,
Bir şiirin içinde seni bekliyorum hâlâ…

Ve sen sorarsan nerdeydin diye,
Diyeceğim ki;
“Zamanın içinde kayboldum,
Ama hep seni aradım.”
Yüreğimin kuytularında bir yer var hâlâ,
Adına dokununca sızlayan,
Ve bil ki —
O yer hâlâ senin...