Yine akşam oldu hayat sessizleşti. Penceremden dışarıdaki sokak lambalarına bakarken daldım derinlere. Ne çabucak geçivermişti yıllar. Yüzümdeki sakallar bile ağarmaya başlamıştı. Bir yandan üzülüyor bir yandan da kederleniyordum. Bir şeyler yapmalıydım bu hayatta. Yıllar geçmişti ama hiçbir şey yapamamıştım. Çalışmaktan ve ev geçindirmekten zamanın ne çabuk geçtiğinin farkında bile değildim.
Değişmiştim sanki ben… Ben ben değildim sanki.20 yaşındaki uğur değildim. Asabileşmiştim, karamsar bakar olmuşum hayata Yüreğimdeki o saf ve temiz Duyguları, sevgileri yitirmişim artık. Özlemle yâd ettiğim memleketimi bile hatırlamaz olmuşum. Köyümü ve bir zamanlar aklımdan çıkmayan okul yıllarımı bile unutmuşum. Zaman geçivermiş ve bu zamanın içinde kaybolup gitmişim ben.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
