Yıllar Şiiri - Mehmet Cıngır

Solmadan mendilimin gül oyası
Rüzgâr gibi tozup gittniz yıllar.
Dökülmeden tenimin doğal boyası
Kaportamı çizip gittiniz yıllar.

Bir kartal gibi annemi aldınız
İçime derin bir acı saldınız
Henüz bitmemiş tüylerimi yoldunuz
Sır yazımı yazıp gittiniz yıllar.

Bakamadan anamın bal yüzüne,
Süremeden yüzüm ayak izine
Koyamadan başımı gül dizine,
Gözyaşımı sezip gittiniz yıllar.

Gözümdeki mahmurluğu atmadan
Gençliğin lezzetini tatmadan
Henüz çil horozlar bile ötmeden
Şafak vakti tozup gittiniz yıllar.

Neden kırmızı yağar başkentte kar?
Her sokağı tutmuş haramiler var
Umudum kanıyor tabib çabuk sar!
Hayalimi ezip gittiniz yıllar.

Battı güneşim,olmadı sabahım
Kara gecede duyulur hep âhım
Çocuk yaşta neydi benim günâhım?
N’çin derimi yüzüp gittiniz yıllar?

Yeşil ekini biçer gibi biçip
Kar’a damlayan kanımı içip
Üzerimden silindir gibi geçip
Niçin beni üzüp gittiniz yıllar?

Kalbimin kırığını hiç sormadan
Yüreğimin yarasını sarmadan
Kayaları ve taşları yarmadan
Sular gibi sızıp gittiniz yıllar.

Bir gün elimi güneşe uzatsam
Bir gece sıcacık yatakta yatsam
Bir dakikacık mutluluğu tatsam
Bana kızıp kızıp gittiniz yıllar.

Kara yazı yazıp mezar taşıma
Baldıran zehiri katıp aşıma
Bırakıp da beni garip başıma
Bana yazık edip gittiniz yıllar.

Hayatımın ilkbaharı gelmeden
Bir defa ağız dolusu gülmeden
Henüz Azrail canımı almadan
Mezarımı kazıp gittiniz yıllar.