Yıllanmış Yara Şiiri - Abdül Berhan Çayhan

Kaşıdım yıllar sonra en derin yarayı.
Sesini ilk verdiğinde bir sızı duydum.
Gecenin bir vakti ak ile karayı,
Seçmeden içimde bir sese uydum.

Biraz nefret, biraz özlem, birazda hüzün.
Senin de benden sonra gülmemiş yüzün.
Kitap gibi mutlu sonlu olmaz hikaye,
O gülüş, O kahkahalar hepsi kinaye.

Yüzün değişmiş ufacık, sesinde biraz.
İçimdeki acıyı sorsan; ne çok ne de az.
Tebessümle karışık bir acı dolu,
Nasıl olur acımaz insanın solu.

Karanlık bir geçmişe nasıl sünger çekilir?
Uzunca zaman sonra hayalimde belirir.
Oturup düşününce; "Ne çok sevmişim."
En çok ta sevgime saygısızlık etmişim.

Değer miyim şimdi ben göz yaşına?
Sen mâl olmuşken zaten bir kaç yaşıma.
Bunca yıldır taşıdığım o kocaman yük,
Benden değil, seni sevmeyenlerden ürk.